زندگی،ارباب تیرگی،احساسات وترس،تنهایی،خیانت،غرور و نفرت را درخود احاطه کرده است.برده های تیرگی به کار می پردازند.گاهی اعتصاب می کنند و دل کسی را می شکنند.زندگی تازیانه ای بر سر آن ها فرو می برد تا دیگر کسی زجر نکشد اما زمانی که ترس،خیانت ، نفرت و گاهی تنهایی باعث زجرغرور و عشق می شوند دیگر انتظاری جز تیری در میان قلب مردم نمی رود.

می جنگند. برای آسایش.برای زندگی کردن در یک بهشت . نه جهنمی ساختگی.می خوانند.برای آگاهی . برای در غفلت نماندن. و زندگی می کنند.برای آزادی.... دربین این همه من یک چیز را نفهمیدم. چرا مردم افسرده ی حال حاضر ، نه نمی خوانند تا بفهمند باید برای زندگی مبارزه کرد؟